Metoda Dobrego Startu (MDS) została opracowana i wprowadzona na grunt polski w latach 60-tych przez Prof. zw dr hab. Martę Bogdanowicz.

Ogólna idea, która przyświeca metodzie to wielozmysłowe uczenie dziecka wykonywania ruchów zharmonizowanych w określonej przestrzeni i czasie, a także jednoczesne rozwijanie podstawowych funkcji spostrzegania i motoryki.

W przełożeniu na naukę czytania i pisania, metoda ta stanowi propozycję wielozmysłowego uczenia liter alfabetu, a także opanowania pisowni krótkich wyrazów będących trudnymi ze względu na ortografię.

Wyróżniono trzy podstawowe formy Metody Dobrego Startu:

„Piosenki i rysunki”

„Piosenki i znaki”

„ Piosenki i litery”

Poszczególne formy – modyfikacje Metody Dobrego Startu stanowią kolejne etapy w procesie edukacji, profilaktyki i terapii.

Zajęcia prowadzone Metodą Dobrego Startu zazwyczaj mają charakter grupowy.

Uczestnikami są dzieci i dorośli: nauczyciel (terapeuta), a także mogą towarzyszyć im osoby wspierające, np. rodzice.